Laughter To Mrs.Yeer
Gifts For A Teacher
It was at the end of the school year, and a kindergarten teacher was receiving gifts from her pupils.
เป็นเวลาใกล้จะปิดภาคเรียน และคุณครูของเด็กอนุบาลก็ได้รับของขวัญจากลูกศิษย์ของเธอ
The florist's son handed her a gift.
ลูกชายของเจ้าของร้านขายดอกไม้ ก็ยื่นของขวัญให้เธอ
She shook it, held it overhead, and said
เธอเขย่า และยกขึ้นเหนือศีรษะ และพูดว่า,
"I bet I know what it is. Some flowers.
" ครูพนันได้เลยว่ามันคงเป็นดอกไม้
"That's right" the boy said,
ถูกต้องแล้วครับ เด็กชายพูด
"but how did you know?"
ครูรู้ได้ไงเหรอ
"Oh, just a wild guess," she said.
ครูก็แค่เดาเอา คุณครูพูด
The next pupil was the candy shop owner's daughter.
ลูกศิษย์คนต่อไป เป็นลูกสาวของร้านขายขนมหวาน
The teacher held her gift overhead, shook it, and said,
คุณครูก็ยกของขวัญขึ้นเหนือศีรษะ เขย่า และพูดว่า
"I bet I can guess what it is. A box of sweets."
ครูพนันได้เลยว่านี่เป็นกล่องขนมหวาน
"That's right, but how did you know?" asked the girl.
ถูกต้องค่ะครูรู้ได้ไงคะ เด็กหญิงถาม
"Oh, just a wild guess," said the teacher.
ครูก็แค่เดาเอา ครูพูด
The next gift was from the son of the liquor store owner.
คนต่อไปเป็น ลูกชายของเจ้าของโรงเหล้า The teacher held the package overhead,
คุณครูก็ยกกล่องขึ้นเหนือศีรษะ but it was leaking.
แต่มันมีน้ำไหลซึมออกมา
She touched a drop of the leakage with her finger and touched it to her tongue.
เธอใช้มือแตะน้ำที่ซึมอยู่ และนำไปแตะที่ลิ้นของเธอ
"Is it wine?" she asked.
มันเป็นไวน์ใช่ไหม เธอถาม "No," the boy replied.
ไม่ใช่ครับ เด็กชายตอบ
The teacher repeated the process, taking a larger drop of the leakage to her tongue.
คุณครู ก็ลองอีกครัง โดยการใช้ลิ้นเลียหลดที่ใหญ่กว่าเดิม
"Is it champagne?"
มันคือแชมเปนจ์ ใช่ไหม
she asked. "No," the boy replied,
ไม่ใช่ครับ The teacher took one more taste before declaring,
คุณครูก็เลียไปอีกหยด ก่อนจะเฉลย
"I give up, what is it?"
ครูยอมแพ้แล้วมันคืออะไรเหรอ "It's a puppy!"
ลูกหมาครับ
It was at the end of the school year, and a kindergarten teacher was receiving gifts from her pupils.
เป็นเวลาใกล้จะปิดภาคเรียน และคุณครูของเด็กอนุบาลก็ได้รับของขวัญจากลูกศิษย์ของเธอ
The florist's son handed her a gift.
ลูกชายของเจ้าของร้านขายดอกไม้ ก็ยื่นของขวัญให้เธอ
She shook it, held it overhead, and said
เธอเขย่า และยกขึ้นเหนือศีรษะ และพูดว่า,
"I bet I know what it is. Some flowers.
" ครูพนันได้เลยว่ามันคงเป็นดอกไม้
"That's right" the boy said,
ถูกต้องแล้วครับ เด็กชายพูด
"but how did you know?"
ครูรู้ได้ไงเหรอ
"Oh, just a wild guess," she said.
ครูก็แค่เดาเอา คุณครูพูด
The next pupil was the candy shop owner's daughter.
ลูกศิษย์คนต่อไป เป็นลูกสาวของร้านขายขนมหวาน
The teacher held her gift overhead, shook it, and said,
คุณครูก็ยกของขวัญขึ้นเหนือศีรษะ เขย่า และพูดว่า
"I bet I can guess what it is. A box of sweets."
ครูพนันได้เลยว่านี่เป็นกล่องขนมหวาน
"That's right, but how did you know?" asked the girl.
ถูกต้องค่ะครูรู้ได้ไงคะ เด็กหญิงถาม
"Oh, just a wild guess," said the teacher.
ครูก็แค่เดาเอา ครูพูด
The next gift was from the son of the liquor store owner.
คนต่อไปเป็น ลูกชายของเจ้าของโรงเหล้า The teacher held the package overhead,
คุณครูก็ยกกล่องขึ้นเหนือศีรษะ but it was leaking.
แต่มันมีน้ำไหลซึมออกมา
She touched a drop of the leakage with her finger and touched it to her tongue.
เธอใช้มือแตะน้ำที่ซึมอยู่ และนำไปแตะที่ลิ้นของเธอ
"Is it wine?" she asked.
มันเป็นไวน์ใช่ไหม เธอถาม "No," the boy replied.
ไม่ใช่ครับ เด็กชายตอบ
The teacher repeated the process, taking a larger drop of the leakage to her tongue.
คุณครู ก็ลองอีกครัง โดยการใช้ลิ้นเลียหลดที่ใหญ่กว่าเดิม
"Is it champagne?"
มันคือแชมเปนจ์ ใช่ไหม
she asked. "No," the boy replied,
ไม่ใช่ครับ The teacher took one more taste before declaring,
คุณครูก็เลียไปอีกหยด ก่อนจะเฉลย
"I give up, what is it?"
ครูยอมแพ้แล้วมันคืออะไรเหรอ "It's a puppy!"
ลูกหมาครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น